دوستای قدیمی

بعضی وقتها اینقدر دلم هوای بعضی از دوستان قدیمی ام رو میکنه که حساب نداره.دوستانی که خاطرات خوب و بد زیادی باهاشون دارم .این دلتنگی مواقعی خیلی شدید میشه و من دلم می خواد به هر طریقی شده باهاشون ارتباط داشته باشم.که متاسفانه از اکثرشون خبر یا شماره و آدرسی ندارم. 

و تجربه کردم اگر هم شماره تلفنی باشه حرفی برای گفتن نیست اینو میگم چون یه زمانی به تلاش افتادم برای پیدا کردم ادرس و شماره یکی از دوستان دبیرستانی و پیدا کردم .اما وقتی بهش زنگ زدم و خودم رو معرفی کردم احساس کردم اون دلتنگی و اشتیاقی که من دارم  اون نداره و کلا احتمالا دیگه آدم دوران دبیرستان نبود. 

نمیدونم شده دوستی داشته باشید که نقاط مشترک زیادی با هم نداشته باشید اما این موضوع تاثیری روی روند دوستی شما نذاره. 

دوستی داشتم به نام سارا که کرد بود .من و اون کمترنقطه مشترک اجتماعی ،دینی مذهبی ،سیاسی و غیره داشتیم .اما شدیدا همدیگه رو دوست داشتیم. ممکن بود سر خیلی از مسائل با هم بحث کنیم ولی هیچ خدشه ای به عشق و دوستیمون وارد نمی شد. 

مثلا تو اون دوران اون طرفدار یه شخص بود برای ریاست جمهوری و من طرفدار سرسخت یکی دیگه یا اون طرفدار پرسپولیس بود و من استقلال و در نهایت اون سنی بود و من شیعه .اما همدیگه رو دوست داشتیم و من هنوزم دوستش دارم و مواقعی از دوریش قلبم فشرده میشه.  

یادمه یه بار موقع نماز ظهر توی مدرسه من بهش گفتم سارا من مهر نمیذارم و نماز میخونم تو هم دستت رو نذار رو سینت و اون قبول کرد  (چون هر دو به این نتیجه رسیده بودیم که شیعه و سنی بودن ما پیرو مذهب پدر و مادر هامونه و ما هیچ نقشی درش نداشتیم .و هر چند گاهی همدیگه رو به خاطر داشتن بعضی از اعتقادات مذهبی شماتت می کردیم ولی هیچ کدوم غیرتی نمی شدیم و سعی می کردیم یا گناهش رو سر جد اندر جدمون بندازیم یا یه جوری مسئله رو توجیه می کردیم ).اما بقیه بچه های کلاس که کرد و سنی بودن اجازه ندادن سارا اون کارو بکنه و با حرفاشون خجالت زدش کردن. 

دلم براش تنگ شده و آرزو می کنم هر جا هست سالم باشه.