ذهن من چون تاب است
می نشینند بر آن
کودک دیروزم،من امروزم،کودکانم فردا
کودک دیروزم بی پرواست. می فشارد پایش تا برود بالاتر
کودکانم فردا ،گیسوان داده به باد شاد و سرمستند.
من امروز نشسته در میان
نگران ،
که مبادا طناب این تاب پاره شود.