سالهای زیادی پیش رو دارم

سال ۱۳۸۹ تا چند روز دیگر تمام می شود و من خوشحالم که این سال را  با همه بدیهایش پشت سر گذاشتم.خیلی چیزها را از دست دادم اما می توانم بگویم چندین برابرش را به دست آوردم .مسائل و مشکلاتی را گذراندم که خیلی بیشتر از ظرفیتم بود.اما خدا رو شکر که گذشت ،تمام شد.آخ چقدر سینه ام سبک شده.آخ که چقدر این شبها روی تخت و  رو به سمتی که می گویند قبله است، نشستم و از خدایم سپاس گذاری کردم برای داشتن کسانی که دوستشان دارم و کنارم هستند. 

آخ که آخهای دلم تمام نمی شود . 

طی این سال بارها خواسته ام در کنار جاده بنشینم و زار بزنم. بگویم خسته شده ام از رفتن ،بگویم این راه بی انتها برایم سخت است،بگویم من ضعیف هستم.اما قدرتی مرا به پیش راند و راند تا به اینجا رسیدم. خوشحالم که رسیدم، که نایستادم  و هنوز یکی از ستون های محکم خانواده ام هستم.   

خوشحالم که هر چند کمی دیر اما فهمیدم که چه چیز ها و چه کسانی به من آرامش می دهند .

خانواده ام و دوستان خوبی که دارم و انجمن شعری که در آن شرکت می کنم به من آرامش می دهند.شعر خواندن و شعر شنیدن و گاهی شعرکی گفتن مایه تسلی روح من است.

و البته گاهی نوشتن اینجا .

فکر کنم ادامه بدهم روحم رو به بهبود برود.