وقتی زخمه های دیروز بر اندیشه ام نوک می زنند
مشت گره شده ی سینه ام
بی قرار ،
ضرب آهنگ بیرون زدن می گیرد.
سرم آشیان دارکوب و
زهدان ذهنم آبستن محنت
من تا ابد در چهار درد خواهم ماند.
هعیییی...تایید نمی کنی دیگه!حرف آخرت همینه؟!
اولین شعری که از شما شنیدم این بود
هعیییی...
تایید نمی کنی دیگه!حرف آخرت همینه؟!
اولین شعری که از شما شنیدم این بود