لنگها و سنگها

گفته بودم که اغلب چشمهای خدا رو روی دیوار سفید می بینم که مهربونه ،که درشته

خواهرم گله مند می شد که چرا حالا اون چشمها مردونه است و من می گفتم نمی دونم اینجوری میبینم دیگه .بعد ازش می پرسیدم تو چه جوری می بینیش؟ می گفت من همیشه حس می کنم خدا توی این گوش ماهی های کنار دریاست هر وقت می ریم کنار دریا می زارم دم گوشم صداشو می شنوم و من ذوق می کردم که چقدر خدا رو قشنگ حس می کنه و می بینه.

گاهی از همین خدایی که همه مون یه جوری حسش می کنیم گله دارم  مثلا، وقتی می بینم ملکه خانم که چشمهای درشتی داره و توی خانواده فقیری بزرگ شد و بعد دادنش زن یه مرد زن مرده که دو تا بچه داشت و اون بردش به یکی از شهرستانای کوچیک و بعد از چند سال شنیدم چهار تا دختر داره و بعد شوهرش تو تصادف مرد و دوباره بعد چند سال شنیدم خودش بیماری سختی گرفته و داره میمیره و همین چند ماه پیش که دیدمش روی ایوون خونه برادرش نشسته بود و با چشمای درشت و قشنگش با من حال و احوال می کرد و من به خودم گفتم چشماش چرا ثابته و به مادرم که گفتم گفت مگه نمیدونی کور شده.

یا مثلا مردی که سرطان داره و بدجور بی پوله و زن و یه بچه 6 ساله داره همسن بچه من و تازگیها دست این بچه رفته لای در خونه و دو تا از انگشتهاش قطع شده .

اونوقت اینا رو که می بینم  به خدا می گم :

خدایا چرا هر چی سنگه برای پای لنگه