یکی از علائق من خوندن کتابه.اولین کتابی که خوندم «کفشهای غمگین عشق بود »نوشته:ر-اعتمادی فکر میکنم ۱۴ سالم بود .مخفیانه کتابو میخوندم .برای اینکه میدونستم اگه پدرم بفهمه این جور کتابا رو میخونم عصبانی میشه.جالبیش میدونید چیه؟ که من همیشه از پدرم بابت سر به راه نبودنم میترسیدم اما همیشه هم کار خودمو میکردم.کتابو میذاشتم زیر کمد توی اتاق خواب و هربار چند صفحه ای از اونو می خوندم نمیدونید چه لذتی برام داشت.اصلا منو از هر کار و عملی باز داشتن بیشتر به طرفش رفتم.بزرگتر که شدم چند جلد دیگه از همون نوع موضوعات عاشقانه رو خوندم ولی به مرور به خاطر داشتن دو سرمشقی که تو زندگیم داشتم به شعر علاقه پیدا کردم.سهراب سپهری ،مهدی اخوان ثالث و وحشی بافقی رو من به واسطه اونا شناختم و بعدش دکتر شریعتی رو.فقط بعد از اون دیگه متوقف شدم،موندم در همون سطح.
آخرین کتابی هم که خوندم،«کوری»بود همین دو ماه پیش.
اجاز خانوم!
شما خودتونو خیلی دست کم می گیرین
همه ی ما وقتی به 13-14 می رسیم بی برو برگشت رمانهای عاشقونه می خونیم،کوری ژوزه ساراماگو اثر بزرگیه
معلومه پیشرفت داشتین
وای یادم اوردی که چند وقته کتاب نخوندم! ولی خوب میدونم که اولن کتابی که مثل بقیه یواشکی خوندم رمان خرمگس بود از لیلیانویچ که تو همون ده صفحه اول با تشریح نویسنده از نقش اصلی عاشقش شدم.