یه جایی خوندم «چیزی که راجع به کتاب خیلی حال میده اینه که آدم وقتی کتاب رو میخونه و تموم میکنه دوس داشته باشه نویسندش دوست صمیمی ش باشه و بتونه هر وقت دوست داره یه زندگی بهش بزنه»
اونوقت میدونید این احساس کی به من دست میده؟
زمانی که وبلاگی رو می خونم که مطالبش رو خیلی دوست دارم.اون وقته که آرزو میکنم گپی دوستانه با نویسندش بزنم.
منم دلم میخواد با کارگردان فیلما حرف بزنم مثلا با کیارستمی یا حاتمی کیا،با نویسنده های کتابها هم صد البته،ولی راستی یادت نرفته که اینا همش زاده ی تخیلشونه